dünyadan gezi yazıları

Ngorongoro bölgesinden ayrılıp Serengetiye doğru yola koyulduk. Oldukça bozuk stabilize bir yolda yaklaşık 100 km hızla devam ederken sağlı sollu Maasai köyleri görüyorduk.

Estomih’ye bizim de bir köy ziyareti yapmak istediğimizi söylemiştik. Her köyün yanından geçerken burası mı? diye sordum. O da sabırla daha gelmediğimizi söylüyordu. Yaklaşık 1 saat gittikten sonra muhtemelen kendi anlaşmalı olduğu bir köye bizi getirdi. Köyün girişinde rehberleri tarafından karşılandık. Ziyaret için araç başı 60 USD a anlaştık.

Geleneksel karşılama şarkıları eşliğinde bol bol zıplayarak danslarını icra ettiler. Önce erkekler daha sonra da köyün kadınları bizi karşıladı.

Daha sonra rehberleri bize Maasailer ve günlük yaşamları hakkında bilgi verdi. Rehberimiz Arusha da İngilizce öğrenmiş ve gelen turistlere Maasai kültürünü anlatıyormuş. Masailer hala geleneklerini yaşatmaya çalışan oldukça ilginç bir topluluk. Hayvanları onlar için çok değerli. Dünya üzerindeki bütün inek ve öküzlerin kendilerine ait olduğunu düşünüyorlarmış. Öküz dışında keçi, koyun ve de eşek besliyorlar. Genç erkekler genellikle bütün gün sürüleri otlatıyor. Eskiden aslan ve diğer vahşi hayvanları avlıyorlarmış .Özellikle evlenmek isteyen genç Masai erkekleri mutlaka bir aslan kuyruğu getirmek zorundaymış. Ancak hükümetle anlaşma yaptıktan sonra bu adetlerinden vazgeçmişler.  3 temel gıdaları var. Süt, et ve kan. Hayvanlarından elde ettikleri bu besinlerle yaşıyorlar. Hayvanların kanını içmeye de devam ediyorlar.

Rehberimiz çadırın başında bize günlük hayattan bahsedip bizi çadırın içine soktu. Çadırın içinde bir ocakları var ve orada yemek pişiriyorlar. Hasırdan yataklarında yatıyorlar.

Daha sonra okul olarak kullandıkları kulübeyi gezdik. Burada çocuklara Swahili ve İngilizce öğretiyorlarmış. Ancak bir süredir öğretmenleri yokmuş. O nedenle çocuklar bütün gün boş boş oturup gelen turistleri bekliyorlarmış. Biz içeri girince hep bir ağızdan ‘Mzungu’ (beyaz Avrupalının Swahili dilindeki ismi) diye haykırarak bize hoşgeldin şarkısı söylediler ve de okula bağış istediler.

Turistlerden aldıkları para ve hükümetin desteğiyle köylerine içme suyu getirtiyorlarmış. Yolda Masai köylerine su taşıyan pek çok kamyon gördük.

Köyden çıkarken tüm ahali ağacın altında oturmuş yeni gelecek turist ekibini beklemeye başlamıştı. Rehberimize ve Masailere teşekkür edip köyden ayrıldık. Oldukça ilginç bir deneyim olduğunu söylemek isterim.

Artık Serengetiye çok az yolumuz kalmıştı. Diğer araçlarla beraber tozlu taşlı yollarda savrularak yolumuza devam ettik.